رابطه سلامت روانی والدین با سازگاری فرزندان پسر مقطع ابتدایی منطقه 17 شهر تهران

هدف: این پژوهش باهدف بررسی رابطه بین سلامت روانی والدین و سازگاری فرزندان پسر آن‌ها انجام شد.روش: روش پژوهش از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری را تمامی دانش­ آموزان پسر مقطع ابتدایی منطقه 17 شهر تهران تشکیل دادند. حجم نمونه شامل 375 نفر (والدین و فرزندان) بود که به‌ روش نمونه ­گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند به‌طوری‌که از بین مدارس پسرانه ابتدایی منطقه 17 شهر تهران 6 مدرسه و از هر مدرسه4 کلاس و از هر کلاس 16 نفر از روی لیست به‌طور تصادفی انتخاب شدند. برای بررسی سلامت روانی والدین از پرسشنامه GHQ  گلدبرگ  (1986) با پایایی 0/93 ، و برای بررسی سازگاری فرزندان از پرسشنامه سازگاری 37 سؤالی دخانچی (1387) با پایایی 0/81 استفاده شد.  یافته­ ها: نتایج حاصل از مدل­های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره نشان داد که بین سلامت روانی والدین و سازگاری فرزندان پسر آن‌ها رابطه معنادار وجود دارد. همچنین بین مؤلفه­ های اضطراب والدین و افسردگی والدین با سازگاری فرزندان پسر آن‌ها رابطه منفی معنادار  و بین سلامت جسمانی و ارتباط اجتماعی و سازگاری فرزندان پسر آن‌ها رابطه مثبت معنادار وجود دارد. نتیجه ­گیری: نتایج نشان داد که از سلامت روانی والدین می­توان سازگاری فرزندان پسر آن‌ها را پیش‌بینی نمود.